ایرانیان میشیگان

By Admin Last updated آگوست 8, 2023

ایرانیان میشیگان • زندگی در میشیگان • ایالت میشیگان

در سال 1837، میشیگان رسماً به عنوان بیست و ششمین ایالت در اتحادیه پذیرفته شد. با این حال، مسیر میشیگان به سمت ایالت شدن همراه با اتفاقات دراماتیکی بود. درگیری با اوهایو به نام جنگ تولدو، ایالت شدن میشیگان و همچنین وارد بازار تجاری شدن را به تاخیر انداخت. تولدو در اوهایو باقی ماند، در حالی که شبه جزیره Upper Peninsula بخشی از میشیگان شد. امروزه، میشیگان تنها ایالت در این کشور است که از دو شبه جزیره تشکیل شده است.

ایالت میشیگان مملو از مناطقی با طبیعت بکر است؛ طولانی‌ترین خط ساحلی آب شیرین کشور آمریکا، دریاچه‌هایی که شبیه اقیانوس‌ها هستند، سواحل طلایی، انبوهی از محصولات تازه که مستقیماً از مزرعه می‌‌‌آیند، طلوع و غروب خورشید و فرصت‌های بی پایان برای زندگی، کار و … میشیگان را به ایالتی خاص برای زندگی تبدیل کرده‌اند.

ایرانیان سهم بزرگی در جامعه مردم میشیگان دارند و بسیاری در این ایالت مشغول کار، تحصیل و زندگی هستند. در این مقاله با ما همراه شوید تا بیشتر درباره این ایالات و همچنین زندگی ایرانیان در این ایالت بدانید.

لیست ایرانیان میشیگان

ایرانیان در این شهر در مشاغل مختلف مشغول به کار هستند و حتی بسیاری این شهر را برای تحصیل انتخاب می‌کنند. برخی از مهم‌ترین مشاغلی که می‌توان در این ایالت پیدا کرد و صاحبان این عناوین ایرانی باشند، عبارت‌اند از:

ایالت میشیگان

میشیگان یکی از ایالت‌های پرجمعیت آمریکا به شمار می‌آید. اگرچه میشیگان از نظر وسعت در رتبه 22 از 50 ایالت آمریکا قرار دارد، اما با محاسبه وسعت دریاچه‌های آن در کنار زمین‌ها، مساحت آن را به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد و آن را از نظر مساحت در رتبه یازدهم قرار می‌دهد. پایتخت این کشور لنسینگ در جنوب مرکزی میشیگان قرار دارد و نام این ایالت از michi-gama، یک کلمه Ojibwa (Chippewa) به معنای “دریاچه بزرگ” گرفته شده است.

میشیگان تنها ایالتی است که به دو بخش خشکی بزرگ تقسیم شده است: شبه جزیره Upper Peninsula کم جمعیت اما غنی از مواد معدنی (که معمولاً “U.P.” نامیده می‌شود) که در سمت شرق ایالت قرار دارد و از شمال ویسکانسین بین دریاچه‌های سوپریور و میشیگان امتداد دارد و شبه جزیره Lower Peninsula که از ایندیانا و اوهایو به سمت شمال می‌رسد. در واقع، برای اکثر ساکنان میشیگان، نقشه این ایالت مانند یک دست راست رو به بالا است که برای مکان‌یابی تقریباً شهرها، مسیرها، مناطق، پارک‌ها یا هر نقطه دیگری عمل می‌‌کند. این دو خشکی از سال 1957 توسط “بیگ مک”، به واسطه پل 5 مایلی (8 کیلومتری) مکیناک در سراسر تنگه مکیناک، که دریاچه میشیگان را در غرب از دریاچه هورون در شرق جدا می‌کند، به هم متصل شده‌اند. بین دریاچه هورون و دریاچه ایری، در جنوب شرقی، شبه جزیره Lower توسط دریاچه سنت کلر و رودخانه‌های سنت کلر و دیترویت از استان انتاریو کانادا جدا می‌شود. رودخانه سنت ماری که از دریاچه سوپریور به دریاچه هورون می‌ریزد، مرز بین‌المللی بین شبه جزیره Upper و انتاریو را تشکیل می‌دهد.

میشیگان از زمان پذیرش در 26 ژانویه 1837، به عنوان بیست و ششمین ایالت اتحادیه و چهارمین ایالتی که از قلمرو شمال غربی جدا شده است، به یکی از منابع اصلی گردش اقتصادی ایالات متحده تبدیل شده است. نام بزرگترین شهر آن، دیترویت است، که در سرتاسر جهان به عنوان شهری معروف در صنعت خودروسازی به شمار می‌آید. این ایالت همچنین جایگاه خود را در کشاورزی و تا حدی جنگلداری حفظ کرده است. علاوه بر این، میشیگان به دلیل دریاچه‌های داخلی زیاد، مرزهایش با چهار دریاچه از پنج دریاچه بزرگ و مناطق بیابانی فراوان، به یکی از مقاصد گردشگری پیشرو در کشور آمریکا تبدیل شده است.

جمعیت میشیگان عمدتاً شهری است و در مراکز صنعتی جنوب شبه جزیره Lower متمرکز شده است. بسیاری از کارگران تحت سلطه اتحادیه‌ها جذب این ایالت شده‌اند و جمعیت شهری ایالت طیف وسیعی از افراد با تنوع قومی، اقتصادی، آموزشی و حرفه‌ای را نشان می‌دهد. چنین تنوع اجتماعی-اقتصادی محیطی را به وجود آورده است که در آن ثروت و فقر اغلب در کنار یکدیگر وجود دارند. این موضوع را می‌توان به آسانی در شهر دیترویت مشاهده کرد. دولت ایالتی فعالیت‌های بسیاری با هدف کاهش چنین تضادهایی را برنامه ریزی کرده است. سیستم آموزش عالی دولتی میشیگان همواره در میان قوی‌ترین، متنوع‌ترین و شناخته‌شده‌ترین سیستم آموزشی در آمریکا به شمار می‌آید.

ایرانیان میشیگان

قبل از ورود مهاجران اروپایی، میشیگان محل سکونت چندین گروه از مردمان بومی بود که اکثر آنها به زبان‌های آلگونکی صحبت می‌کردند. اکثر مردم بومی در نزدیکی سواحل دریاچه زندگی می‌کردند و از طریق آب به دیگر نقاط ایالت می‌رفتند. مردم جنوب، پوتاواتومی و اتاوا، عمدتاً کشاورزانی بودند که ذرت، تنباکو، آفتابگردان و کدو را پرورش می‌دادند و همچنین محصولات جنگل‌های اطراف را برداشت می‌کردند. این مردمان جنوبی نسبتاً کم تحرک و ساکن بودند. در مقابل، مردم اوجیبوا که به طور گسترده در شمال ایالت حضور داشتند، به دنبال امرار معاش از شکار و ماهیگیری بودند و به صورت فصلی نقل مکان می‌کردند.

اکثر مهاجران اولیه میشیگان با تبار اروپایی در دهه 1830 و در اوج مهاجرت آن دوران که به نام “تب میشیگان” معروف است، به این منطقه آمدند. بین سال‌های 1820 و 1834 جمعیت منطقه میشیگان ده برابر افزایش یافت و بسیاری از مهاجران از ایالت نیویورک از طریق کانال اری به این ایالت آمدند. تا سال 1850، مهاجران از نیویورک حدود یک سوم جمعیت میشیگان را تشکیل می‌دادند.

آلمانی‌ها بیشترین تعداد مهاجران غیر انگلیسی زبان را در این ایالت داشتند. دیترویت تا اواسط دهه 1830 جامعه آلمانی قابل توجهی داشت و بیشتر آنها در مناطق روستایی ساکن بودند. جمعیت بزرگ ایرلندی در میشیگان شهرنشین بودند، اما با این وجود کشاورزان ایرلندی تا سال 1860 در جنوب میشیگان و در شبه جزیره Upper مستقر بودند. امروزه، هنوز هم می‌توان در شهرهای غربیِ میشیگان فرهنگ هلندی را مشاهده کرد، جایی که مهاجران هلندی در سال 1847 وارد آن شدند. فنلاندی‌ها، ایرلندی‌ها و هندی‌ها در زندگی اقتصادی و فرهنگی شبه‌جزیره Upper ، جایی که بسیاری از آنها به عنوان معدنچی کار می‌کردند، نقش مهمی داشتند.

اولین گروه از مهاجران لهستانی در سال 1890 وارد میشیگان شدند و در مناطق روستایی ساکن شدند و پس از آن دیترویت را برای زندگی انتخاب کردند. جمعیت امروزی شهر شامل بسیاری از مردم لهستانی است. اخیراً اسپانیایی‌ها، آسیایی‌ها و مهاجران از خاورمیانه به ترکیب قومیتی میشیگان اضافه شده‌اند. جمعیت مردم خاورمیانه در این ایالت – از جمله سوری‌ها، لبنانی‌ها، عراقی‌ها، فلسطینی‌ها، اردنی‌ها، یمنی‌ها و ایرانیان- یکی از بزرگترین جمعیت‌های ایالت است که در نزدیکی دیربورن متمرکز شده‌اند.

با این حال، مهم‌ترین پدیده جمعیتی از آغاز قرن بیستم، رشد جامعه آفریقایی آمریکایی – عمدتاً در نتیجه مهاجرت بزرگ روستایی‌های آفریقایی-آمریکایی جنوبی به مناطق شهری شمالی بود – از کمتر از 16000 نفر در سال 1900 به بیش از 1,000,000 تا پایان قرن بیست و یکم رسید. تقریباً نیمی از ساکنان آمریکایی آفریقایی تبار میشیگان در شهر دیترویت زندگی می‌کنند، جایی که آنها بیش از چهار پنجم جمعیت را تشکیل می‌دهند. همچنین جوامع آفریقایی آمریکایی قابل توجهی در محله‌های قدیمی‌تر و مناطق مرکزی شهر فلینت و ساگیناو وجود دارد.

زندگی در میشیگان

به مهاجرت به میشیگان فکر می‌کنید؟ این ایالت با جمعیتی بیشتر از 10 میلیون نفر، چیزهای زیادی برای ارائه دارد، از مسکن ارزان قیمت گرفته تا مناظر خیره کننده. مطمئناً اقتصاد این ایالت فراز و نشیب‌های خود را داشته است، اما با این حال هنوز هم هستند افرادی که دوست دارند تا به این ایالت نقل مکان کنند. اگر در مورد رفتن به این ایالت شک دارید، مزایا و معایب زندگی در آن را بیان می‌کنیم که بتوانید راحت‌تر تصمیم بگیرید. ابتدا با مزایای زندگی در میشیگان آغاز می‌کنیم:

تنوع انتخاب در سبک زندگی
هزینه معقول زندگی
زیبایی‌های طبیعی بسیار
گزینه‌های خوب آموزش عالی
کارهای سرگرم کننده زیاد برای انجام دادن

تمام نقاط دنیا که مردم در آنها زندگی می‌کنند چیزهایی خواهند داشت که چندان مطلوب نیستند و میشیگان نیز از این مقوله مستثنا نیست. معایب زندگی در این ایالت نیز عبارت است از:

زمستان‌های سرد، برفی و ابری
زیرساخت‌های حمل و نقل ضعیف
فرصت‌های اقتصادی ضعیف
هزینه بالا برای تحصیل در دانشگاه
حکمرانی مشکوک

کشور	ایالات متحده آمریکا
پایتخت	لنسینگ
بزرگترین شهر	دیترویت
طول	456 مایل (734 کیلومتر)
عرض	386 مایل (621 کیلومتر)
جمعیت (2020)	10,077,331
رتبه	10
درآمد متوسط خانوار	54,900 دلار
زبان گفتاری	انگلیسی 91.11% اسپانیایی 2.93% عربی 1.04% سایر 4.92%

EXT LINKS:

?Why Join Michigan Agents